De huiskamer

Asha streek een losgeraakte pluk haar, dat haar al de hele tijd irriteerde, achter haar oor. Langzaam schoof ze het tijdschrift weer terug naar het nette stapeltje waar ze het blad vanaf had gepakt. Haar ogen vielen op Alice, Asha keek even medelijdend naar haar. Ze zag er geslagen uit zo als ze in elkaar zat gekropen met opgetrokken knieën. Haar (over)bezorgde aard kwam weer naar boven en voor Asha het zelf door had stond ze alweer naast haar stoel. Zonder de stoel aan te schuiven liep ze naar Alice toe. Ze ging op het randje van de zetel naast Alice zitten. Ze plante haar voeten stevig op de grond en maaide even met haar handen toen ze bijna van de gladde stof afgleed. Kwaad mompelde Asha wat in zichzelf en ging wat steviger zitten. Fronsend keek Asha naar de 2 op de bank die overduidelijk met elkaar aan het flirten waren. "Alles oké?" vroeg ze uiteindelijk vriendelijk aan Alice. Ze stak haar hand uit "Ik ben trouwens Asha" stelde ze zichzelf nog eens voor, omdat Alice nog niet in de kamer was toen ze haar naam noemde.

Julio hield zijn hand voor zijn mond en lachte zoveel mogelijk ingehouden toen Katie het water over haar hoofd kreeg, maar toen Alice de chocolade in haar gezicht gesmeerd had, had hij het niet meer kunnen tegenhouden. Luid begon hij te lachen, en gooide zijn hoofd naar achter terwijl het leek alsof hij niet meer bijkwam. Hij had een redelijk hoge lach, die nogal aanstekelijk klonk. Hij wou stoppen maar het lukte niet, telkens zag hij het beeld voor zich. Zijn slappe lach werd nog erger toen hij ook nog eens dat andere meisje zag vallen. Hij rolde bijna in zijn zetel van het lachen, en hield zijn handen voor zijn gezicht in een poging te stoppen.
Na enkele keren te zijn gestopt, en dan weer in hoog gelach te zijn uitgebarsten, kwam hij eindelijk tot bedaren. 'Fieuw.. hihi.. hee..' Hij had nog steeds een brede grijns op zijn gezicht, en grinnikte nog even na, maar zijn slappe lach was over. 'Man man, goed gelachen.' zei hij tegen zichzelf, en keek toen naar Clark en Katie. Zijn grijns werd grimmiger, en misschien was hij wel een tikkeltje jaloers. 'Pff..' Hij trok even zijn wenkbrauw op en grinnikte groen. Hij keek even naast zich, en bekeek de gast die naast hem zat. Hij had zonet gezegd dat hij Zack heette. 'Ik zou ook wel zo onder haar willen liggen..' zei hij met een grijns, die al meer leek op die van altijd, en grinnikte even, terwijl hij Zack aanporde met zijn elleboog. 'Ze is delizioso..' Ondertussen probeerde hij onder haar rokje te kijken, dat niet meer zo moeilijk was nu ze zo voorover zat gebogen. Verlekkerd grijnsde hij en bleef er naar staren. 'Mio cielo..' mompelde hij in zichzelf, terwijl hij oog kreeg op haar slipje.

Alice keek verbaasd op toen Asha haar een soort van kwam troosten. Waarschijnlijk had ze iets nodig van haar bedacht ze, maar moest ze nu echt zo achterdochtig zijn? Met een glimlach stak ze haar hand naar Asha uit. 'aangenaam.. en maak je maar geen zorgen over mij, ik irriteer me alleen maar aan het feit dat ik geen enkel idee heb hoe ik opeens schocoladetaart aan mijn gezicht had hangen' Ze gleed verward met haar handen door haar haar waardoor het nu redelijk in de war lag maar dat stoorde Alice niet.

Asha knikte, ze zou het eerder niet snappen als ze het normaal had gevonden dat er zomaar chocolade taart in haar gezicht zat. "Maar waarom volgde je haar bevel dan zonder iets te zeggen op?" vroeg Asha lichtelijk nieuwsgierig. Ze draaide zich een beetje zodat ze Alice wat beter kon aankijken én om Julio's gedrag en gemompel te kunnen negeren. Ze schoof wat steviger op de leuning van de stoel en keek toen uiteindelik Alice vragend aan.

Athena liep met een verveelde uitdrukking op haar gezicht door de hal. Ze was hier net, en nu al verdwaald. Dit huis was ook zo onmenselijk groot, tegenover wat Athena gewend was. Op een gegeven moment besloot ze maar een deur open te duwen, niet wetende dat het de deur was die naar de woonkamer zou leiden. Ze kneep even haar ogen samen, al dat wit deed gewoon pijn aan haar ogen. Pas toen dat weer wegzakte had ze door dat er allemaal mensen in de ruimte zaten. Ze glimlachte. Eindelijk had ze de mensheid gevonden. Ze grinnikte even om haar eigen gedachten, en liep toen verder de kamer in. Athena verbaasde zich over de luxe, en over dat wit. Het zou verstandig zijn voor haar om hier niet te gaan eten, want grieken houden van veel en snel eten, en daarbij kwam nog wel eens wat gesmeer voor. Vooral als je Athena heette. De ruimte was bijzonder mooi, maar toch had Athena de voorkeur op een warme, gezellige kleine woonkamer. Zoals het in Griekenland was. 'Ehm, hallo,' zei Athena ietwat droog, en wuifde even naar iedereen die in de kamer zat. Wat moest ze anders? Ze kende hier nog niemand.

Zack keek op van de televisie naar Julio en grijnsde even. 'Ja, ze is zeker niet verkeerd', zei hij terwijl hij naar het zelfde punt als Julio keek. Toch werd zijn aandacht al snel getrokken door het meisje dat binnen kwam gelopen. Zijn mond was bijna open gevallen toen hij zag wat er binnen kwam lopen.
Hij wist niet waar hij moest kijken en bleef daar door staren naar haar voor gevel. Zack wist niet wat hij zag.
Verlekkerd likte hij zijn lippen af en kreeg de meest smakelijkste gedachte in zijn hoofd. 'Dag schoonheid', zei hij met een ontzettend scheve grijns op zijn gezicht. Zijn ogen waren nog steeds op het zelfde gericht en hij grinnikte even.

Athena werd gauw uit haar goede bui gerukt, door een jongen die verlekkerd naar haar borsten zat te staren. Waarom moesten ze daar toch altijd als eerste naar kijken? Athena trok een wenkbrauw op naar de jongen, en keek hem aan. 'Ja, hoi,' zei ze kortaf, en nam plaats op een van de banken. Lekkere binnenkomst. Toch kon ze het niet laten om even op te kijken naar de jongen. Hij was niet bepaald lelijk, maar Athena hield niet zo van mannetjes die zo straight to the point waren. Ze had er tot nu toe alleen nog maar slechte ervaringen mee gehad. Aan de ene kant begreep ze het wel, het zat nou eenmaal in een jongen zijn aard. Toch voelde ze zich nooit op haar gemak, ze hield er niet van om het middelpunt van de aandacht te zijn.

Zack keek even opzij en schoof ietsje meer naar haar toe. 'Zack aangenaam', zei hij met nog steeds de zelfde grijns op zijn gezicht. Zijn hand was naar haar uitgestoken en konden bijna niet wachten om de handen van dit prachtige meisje te schudde.
Als hij dit meisje onder zijn lakens kon krijgen, was zijn leven bijna volmaakt, dacht hij dromend bij zich zelf. Het leukste was nog wel, als ze wat moeilijker te krijgen waren. Kijk een simpele tussen door was natuurlijk ook niet mis, maar Zack was toch meet een jongen die graag wat moeite deed om een meisje te krijgen en dan al helemaal bij zo'n schoonheid als deze.

'Aangenaam,' zei Athena, zonder moeite te doen om hem aan te kijken. Ze schoof een stukje verder bij hem vandaan. Hier zat ze niet echt op te wachten. Het viel haar op dat ze zometeen niet verder weg kon schuiven als hij nóg dichterbij kwam zitten, aangezien ze aan de rand van de bank zat. Ze slikte. Zal ze ergens anders gaan zitten? Athena keek even opzij naar de jongen. Hij was best wel knap, nu ze wat beter naar hem keek. Maar misschien was hij wel een van de grootste eikels die er op aarde randliepen, zo kwam hij nu in ieder geval wel over.

Zack voelde de blijdschap van binnen. Dit waren nou precies dé meisjes waar hij het voor deed. 'En heb jij ook nog een naam?', vroeg hij wat serieuzer. Zack kon mensen redelijk snel doorgronden en blijkbaar was dit nou niet echt het meisje die van vlotte babbels hield.
Toen ze opschoof had Zack precies het zelfde door als zij. Nu kon ze niet meer verder. Expres schoof Zack met haar mee en bleef haar met een klein grijnsje aan kijken. Deze keer wat minder op haar enorme boezem. Haar gezichtje was namelijk ook niet verkeerd.

Athena grinnikte. 'Je geeft niet op hé?' zei ze, en keek de jongen aan. Ze wist waar hij mee bezig was, dus dat zou ze ook wel laten merken. Ze keek hem grijnzend aan. Deze jongen wist niet van ophouden, dat was zeker. Als het maar niet zo'n irritant mannetjes was dat je overal zou volgen. Ze voelde zich aan de ene kant een beetje belaagd, omdat hij zo dichtbij zat, maar aan de andere kant vond ze het wel grappig om het spel mee te spelen. 'Ik ben Athena,' zei ze uiteindelijk, en stak haar hand uit naar de jongen. Erg ver hoefde ze niet te reiken. 'Zal je het erg vinden om een stukje verder weg te gaan zitten?' vroeg ze droog, en trok een wenkbrauw naar hem op.

Zack grijnsde. 'Waarom zou ik? Ik ben wel in voor spelletjes', zei hij met een knipoog. Natuurlijk was dit een erg gewaagde zet. Wie weet zat ze gewoon met hem te sollen. Maar ja wie geen risico's durfde te nemen, kwam nergens in het leven.
Zack keek even verbaasd naar de hand die ze alsnog uit stak. Zack schudde hem, net iets langer dan dat je normaal deed. 'Athena, wat een mooie naam voor een mooi meisje', zei hij een zwoele ondertoon. Het was moeilijk om niet met zijn vlotte babbels te komen. Hij probeerde het maar deze floepte er gewoon uit.
Bij haar vraag moest Zack zachtjes lachen. Een klein stukje schoof hij van haar af. Maar dan ook echt een ini mini stukje.

Athena trok haar wenkbrauw nog iets verder op. 'Zeg, even voor de duidelijkheid,' zei ze, en pauseerde even om zeker te weten dat ze zijn aandacht had. 'Ik houd niet zo van die gladde praatje, dus drop it, oké?' zei ze. 'En, schuif nog maar iets verder op,' zei ze, terwijl ze een soort wuivend gebaar naar hem maakte, als teken dat hij moest verplaatsen. Ze klonk een beetje geïrriteerd. Eigenlijk had ze totaal geen zin in zo'n gladjanus. Waarom ze erop in ging wist ze eigenlijk ook niet, waarschijnlijk gewoon omdat ze wilde laten merken dat ze niet zomaar een stuk vlees was, waar je zomaar alles tegen kon zeggen. Ze sloeg haar armen over elkaar en keek de jongen ongeduldig aan. Ze wilde best praten, maar dan wel een fatsoenlijk gesprek. 'Heeft meneer ook nog een naam, of ben je die door je gekwijl vergeten?'

Zack deed zijn handen omhoog. 'Het spijt me koningin', zei hij wat lacherig. Weer schoof hij een stukje op maar bleef haar met nog steeds de zelfde grijns aan kijken. Ze speelde gewoon hard to get. Uit eindelijk kon niemand zijn mannelijke charmes weer staan.
Toch wilde Zack ook niet over komen als een 'gladjanus' zoals zij dat noemde. 'Zack Morrow, excusez moi', zei hij met een glimlachje.
'Dus.. ', mompelde Zack voor zich uit starend. 'Waar kom je eigenlijk vandaan?', vroeg hij uit eindelijk maar. Hij wist niet zo goed waar ze het over moesten hebben, en nog een vlotte babbel en ze was vast en zeker weg gelopen. Nee, nu moest hij het safe spelen.

'Zack dus,' zei ze en glimlachte, maar nog steeds even bedachtzaam. Ze keek even de kamer rond, er zaten nog een aantal mensen die ze niet kende. Een paar meisjes, een jongen met felrood haar die er overigens ook niet verkeerd uit zag, en een blonde jongen. Ze keek Zack aan, toen die begon te vragen naar haar afkomst. 'Griekenland!' zei ze meteen, een beetje luid ook. Haar humeur sprong een beetje omhoog, ze vond het leuk om over Griekenland te praten, haar wortels, haar thuis. Ethousiast keek ze hem aan. 'Daar kom ik vandaan, vandaar mijn naam, ' plakte ze er nog achteraan. 'En jij, from?' vroeg ze maar, verder wist ze ook niet wat ze moest zeggen.

Zack lachte even toen Athena zo uitbundig haar thuis land uitriep. 'Wauw, Griekenland daar wilde ik altijd al eens heen gaan', zei hij met een klein knipoogje. 'Ik kom Engeland, Liverpool', zei hij met een trotse ondertoon. Hij hield van die plek. Zijn favoriete voetballers speelde daar. Hij was al in geen tijden meer naar een voetbal wedstrijd geweest. Dat miste hij wel. Maar ja dit huis was ook niet verkeerd.
'Hou jij ook van voetbal?', flapte hij er op eens uit.

Athena had even teleurgesteld gekeken toen Zack vertelde waar hij vandaan kwam. Engeland was zo gewoon, eigenlijk vond ze het bepaald geen bijzonder land. Het weer, de mensen, allemaal zo kil. En dan de gewoontes, allemaal zo vreemd. In Griekenland was het allemaal zo anders, de mensen waren op de een of andere manier veel opener, op straat was het vrolijker. De mensen waren vriendelijker tegen elkaar, mensen hielpen elkaar ook als ze volslagen vreemden van elkaar waren. Dat zag Athena in Engenland niet niet gebeuren. De teleurstelling werd nog iets groter toen Zack over voetbal begon. 'Voetbal?' vroeg ze hem ongelovig. Dat hij daar over begon, slim.

Zack grinnikte. 'Vind je voetbal niet leuk?', zei hij aangezien hij de teleurstelling in haar stem hoorde. Hij vond voetbal geweldig. Zelf kon hij ook goed voetboellen toch hield hij meer van muziek en gitaar spelen. Over gitaar spelen gesproken.. Misschien kon hij haar daar mee een beetje imponeren. Tenzij ze natuurlijk ook niet van muziek hield. Tuurlijk wel, iedereen hield toch zeker van muziek?
'Hou je van muziek?', vroeg hij uit eindelijk maar.

Alice staarde nadenkend voor zich uit. 'geen idee... ik herinner me zelf amper wat ik net heb gedaan... ahjaaa' Ze strekte zich languit en had iets weg van een kat als ze dat deed. 'ik kom er wel eens achter' met die gedachte glimlachte ze geniepig en vals. Ze stelde zich recht en liep naar de fruitschaal waar ze een appel uit graaide. Het viel haar op dat Zack een grootborstige meisjes viel wat haar niet veraste. Alle mannen waren het zelfde. Ze zagen een vrouw als een lust objeckt en niks anders. Het was triest en walgelijk.
Maar veel kon je er niet aan doen toch?