Katie&Yera kamer14, verdieping 4

De kamer had eerst een best saaie, wit achtige kleur maar dat zal snel genoeg veranderen als Katie roze verf heeft. Dan zal deze kamer helemaal roze worden, met een roze tapijt, posters van haar favoriete celeberties en natuurlijk komen er ook allemaal frutsels aan de muren, en de meeste ruimte gaat uit naar haar make-up en kleding. Wat Yera met haar kant doet moet ze zelf maar weten. >DD Sowieso heeft Katie het grote bed ingepikt.

regels: kloppen.

Katie bedankte hem en grinnikte even toen hij weer Italiaans begon te praten. Blijkbaar had hij wel wat moeite gehad met het dragen van haar koffers. Toch vond ze het wel schattig dat hij het deed. Katie bleef hem na kijken tot dat hij de uit het zicht was en keek toen weer naar Clark. 'Dankje', zei ze met een glimlachje. 'Het is wel oke zo'. Katie draaide zich naar de deur die ze met moeite open kreeg en probeerde met alle kracht de loei zware koffers naar binnen te duwen.
Een voor een schoof ze ze net over de drempel en stapte zelf ook haar kamer in. 'Ik zie je nog wel', zei ze met een knip oog en ze sloot de deur.
Katie keek de kamer rond en het beviel haar helemaal niet. Zo saai wit, het moest roze worden besloot ze. Haar ogen vielen op het enorme bed en besloot dat die van haar zou zijn. Katie zocht met haar ogen naar de kleding kast, maar alles wat ze zag was een klein kastje. Nou ja, zo klein was hij niet. Maar Katie's spullen zouden er nooit in passen. Haar ogen vielen op de andere kast van haar kamer genoot. Ach die had vast niet zo veel ruimte nodig.
Katie begon haar kleding uit te pakken, alles lag op kleur en perfect gesorteerd. Niemand anders behalve zij mocht aan haar kleren komen. Alles legde ze voorzichtig in de kas, haar tientallen paren schoenen zetten ze onder in de kast en haar duizende setjes van lingerie deed ze allemaal nestjes in de ladekast. Toen de kast vol zat, deed ze de rest van haar kleren in de andere kast. Ze zou het vast niet erg vinden, dacht ze bij zich zelf.
Nu kon ze aan haar make-up beginnen. In de hoek zag ze een enorme kaptafel staan met een grote spiegel met lichten. Perfect. Katie snelde er heen maar haar koffer en zette alles op merk neer. Lancôme bij Lancôme, Chanel bij Chanel, Clinque bij Clinque, Dior bij Dior, Shu uemura bij Shu uemura, Lancaster bij Lancaster, Estee Lauder bij Estee Lauder, Stila bij Stila, Cle de Peau Beaute bij Cle de Peau Beaute, Bobbi Brown bij Bobbi Brown, Natura Bisse bij Natura Bisse, La Mer bij La Mer, NARS bij NARS en MAC bij MAC.
Alles moest perfect staan, en alles moest perfect bij elkaar. Katie vond dat ze binnen kort zeker weer meer make-up moest kopen. Dit was zo weinig. En haar kleren.. Ze moest ook zeker been grotere kast gaan kopen. Nu was het enige wat haar nog stond te doen, de kamer roze verven.
Katie greep naar haar telefoon en liet haar vader twee mannen sturen die kwamen verven en het tapijt kwamen veranderen. Alles moest roze.

Katie hoorde gebonkt op haar deur en wist van de te voren al wie het waren. Ze liep snel naar de deur toe en zag de twee enorme kerels met allemaal spullen bij zich. 'Fijn dat jullie er zijn, álles moet roze. Oh en ik wil er wel een printje in!', zei ze alsof deze mannen dom personeel waren. De twee mannen negeerde het en sloegen een boek open met allemaal roze behang, met printjes. Katie zag het perfecte behang. 'Die wil ik! Die, zeker weten die die die!', schreeuwde ze vrolijk uit. Hij was prefect, klassiek maar toch ook modern en natuurlijk het belangrijkste: Knal roze.
Ook het tapijt had Katie uit gezocht. Het was een knal roze pluis tapijt, dat heerlijk kriebelde onder je voeten. Ook de licht kappen van de lampen werden roze, en haar bed overtrek werd ook roze. Alles roze. Natuurlijk moest Katie wel weg als er zou worden behangen, dus verliet ze braaf haar kamer en ging richtig de huis kamer. Toen ze de trappen weer helemaal af moest lopen, klaagde ze onder weg dat er een lift moest komen.

De mannen waren ondertussen klaar, en het was nu aan Katie de beurt om alles goed te keuren. Toen ze haar kamer binnen kwam gelopen, verscheen er uit het niets een enorme glimlach op haar gezicht. 'Perfect', mompelde ze ongelovig in zich zelf. 'Werkelijk waar perfect, geweldig, magnifique!', riep ze vrolijk.
De mannen keken zelf voldaan naar elkaar en verlieten de kamer. Katie liet haar handen over het zachte pluizige roze tapijt strijken en glunderde helemaal. Met een plof liet ze zich vallen op haar nieuw bekleedde bed. Alles wat roze, alles wat zo perfect in deze kamer!
Nu moest alleen haar nieuwe geweldige kamer genoot nog komen, die het vast en zeker ook helemaal geweldig zou vinden. Dat wist ze bijna zeker.

Met de koffer van haar kleding, de koffer van haar keyboard in haar handen en de laptop tas om haar schouder heen, slenterde Yera naar de juiste kamer. Hier moest het wezen. En nu maar hopen dat haar kamergenoot óf heel rustig en stil was, zodat ze haar niet zou storen, óf ongeveer zoals zijzelf was, horror fan. 'Well, here goes nothing,' zuchtte ze en deed de deur van de kamer open, om vervolgens de kamer binnen te lopen, maar versteende zowat van schrik, toen de fel roze kleur haar aanviel. Niet te geloven, ALLES, maar dan ook ALLES was roze! Ze werd er misselijk en draaierig van, tegelijkertijd.
'O... my... god... You have to be kidding me...' zei ze en liet van schrik zelfs bijna de koffers weer uit haar handen vallen. 'Laat me alsjeblieft in de verkeerde kamer zijn, laat me alsjeblieft in de verkeerde kamer zijn,' zei ze zacht en smekend en ging nog net niet op haar knieën om te bidden.
'Zeg, jij, met dat roze haar, zeg alsjeblieft dat dit niet kamer 14 is en dat dit gewoon een heel erg stom misverstand is,' zei ze en keek vol walging de kamer rond. Hoe kon iemand het hier langer dan 5 minuten vol houden, zonder helemaal krankzinnig te worden? Nog nooit had ze zulke vreselijke horror meegemaakt. Dit ging zelfs Paranormal Activitie te boven...

Katie had een enorme glimlach op haar gezicht toen ze iemand steeds harder en dichterbij hoorde denken. Met grote nieuwsgierige ogen keek ze naar de deur die langzaam open werd gedaan. De reactie die volgde van het meisje, was niet precies wat Katie had verwacht. Maar ja, misschien vond ze het wel gewoon heel mooi? Katie kon zich zelf helaas niet voor de gek houden, en merkte al aan haar gedachte dat ze het lelijk vond, erger dan lelijk. Maar ja wie was Katie om zich daar zorgen over te maken, het was nu toch al gebeurd. 'Nope, kamer 14 je bent op het perfecte adres', zei Katie poes lief.
Ze sprong van het bed af en ging voor haar staan. 'Katie Philips, je kent me vast wel van alle bladen waar ik in heb gestaan', zei ze met een bijna volmaakte en zelfvoldane glimlach. 'Ik ben multi miljonair en ach ja, papie regelt nog wel eens wat voor me', grinnikte ze er achter aan.
'O, en als je het niet erg vind.. Ik heb een stuk van jou kleding kast gebruik. Ja ik heb echt zo ontzettend veel kleren. Van papie gehad, dat kan je natuurlijk niet weigeren', weer kwam de zelf voldane en volmaakte glimlach terug op haar gezicht en ze schudde vrolijk haar hand. 'En jij was?'.

Met grote ogen keek Yera naar Katie, die vol zelf bewondering over zichzelf aan het ratelen was. 'Ik ben iemand die zichzelf door d'r kop zou knallen, als ze een pistool of revolver had. En nee, ik ken je niet, want ik verdoe mijn tijd niet aan zoiets als roddelbladen lezen. En geloof me, zo een kop als jij heb, vergeet ik niet zo snel als ik die gezien zou hebben,' zei ze verveeld en passeerde Katie, als een koude, ijzige windvlaag, zonder haar een blik waardig te gunnen. Dat kwam door al dat roze, ze kreeg er hoofdpijn van.
Mopperend gooide ze haar koffers op het overgebleven bed en klikte de koffer met kleding open. Zwarte en witte kleding rolde er bijna uit. Het was niet netjes opgevouwen en was helemaal gekreukeld. Het enige wat een beetje netjes was, was haar trainingspak, samen met haar opgestapelde boeken. Als je het zo bekeek, leek het er eigenlijk op alsof ze meer boeken, dan kleding in haar koffer had. Allemaal horror boeken, met de meest zieke titels.
'Ik was al niet van plan om hier veel te komen, aangezien ik van de buitenlucht houd, maar nu zal je me al helemaal niet meer vaak hier vinden, dus je zal het rijk grotendeels voor jou alleen hebben,' mompelde Yera en keek nogmaals de kamer rond.
Zo viel haar oog op de kaptafel, met allemaal merk zooi. Sjezus wat overdreven, zoveel merken bij elkaar. Ze wist niet eens dat er zoveel merken bestonden! En waarom ook eigenlijk? Konden ze al dat geld niet beter in andere dingen investeren? Dingen die WEL belangrijk waren? Wat maakte één geurtje minder op de wereld nou uit?

Katie slikte even toen ze het over pistolen had. 'Je.. je hebt toch geen..', ze wees wat angstig naar haar tas, maar merkte al snel dat het een sarcastische opmerking was. Katie's ogen veranderde naar spleetjes en keken haar vals aan. 'Van roddelbladen zou je misschien nog iets leren, iets nuttigs', Katie doelde op de vreselijke horror boeken die ze zag in haar tas. Fijn hoor konden ze niet iemand anders in deze kamer zetten?
Katie liet zich geïrriteerd op haar bed zakken. Net alsof Katie hier zelf zo vaak was dus dat was al ook niet zo'n verbetering. Het was alleen wel fijn dat ze haar deel van haar kast mocht behouden. Tenminste nog iets.
Katie hoorde haar denken over haar make-up. 'Ja een geurtje minder maakt veel uit.', zei Katie ijs koud.

Scherp keek Yera Katie vanuit haar ooghoeken aan. Fijn, ook dat nog, zat ze hier met een gedachtelezer op de kamer. Ach, nu kon het al helemaal niet meer beter. 'Wat, is jouw lichaamsgeur dan zo erg?' vroeg ze en keek hij uitdagend aan. Wellicht ging dit misschien nog wel interessant worden. Eens kijken wie het hier het langste vol ging houden. Zou Yera zelf opgeven, omdat ze in deze roze kauwgombal moest slapen? Of zou Katie het eerder opgeven, omdat Yera altijd over allemaal zieke dingen aan het praten was. Wie o wie zou er gaan winnen...
'Verveeld gooide ze haar koffer weer dicht. Ze zou later wel uitpakken, nu had ze teveel agressie in haar hoofd zitten. En wat was er nou beter om je agressie weg te werken, dan een moordlustig verhaal te schrijven?
'In elk geval, ga ben move, even ergens een goed en inspiratie vol plekje zoeken, vér weg van deze plek,' zei ze en liep gapend de kamer uit. Toen ze eenmaal de kamer uit was, moesten haar ogen weer even wennen aan de gewone kleuren van de wereld. Het was even pijnlijk voor haar ogen, maar tegelijkertijd was het ook een hele verademing. 'Aaah... geen roze,' zuchtte Yera tevreden en hield haar hand terwijl ze door de gangen liep bij haar schouder tas. Tijd voor wat walging en grillen.

Katie lachte spottend om haar opmerking. 'In ieder geval is mijn lichaamsgeur, met of zonder parfum beter dan die van jou.', kaatste ze vijandig terug. Ergens begreep ze niet waarom ze nog op haar achterlijke opmerkingen in ging. Katie wist van zich zelf dat ze toch wel beter was. Daarbij kon ze die Yera alles laten doen wat zij wilde. Maar ja nu was ze weg, en had ze tenminste geen last meer van haar.
Katie keek om zich heen en liet een diepe zucht horen. Zij had hier eigenlijk ook niet zo veel te doen. Of eigenlijk.. Katie bedacht zich dat Yera nog niet had uitgepakt. Perfect, nu kon ze even rond snuffelen. Katie vloog van haar bed af en zakte neer bij de koffer van Yera die ze ruw opende. Haar oog viel gelijk weer op die vreselijke horror boeken. Ze pakte een van de boeken uit haar koffer en begon er een stukje uit te lezen. 'Iel.. ranzig', mompelde ze. Ze propte het boek terug en bekeek haar vreselijke kleren.