De bezemkast

De enigste plek waar je rustig alleen kunt zijn en doen wat je zelf wilt. Een boek lezen, verhaal schrijven, sms'n zonder dat er iemand over je nek komt mee gluren, een toevluchtsoort als je wilt ontsnappen van corvee of misschien wel om je relatie een stap verder te zetten. De bezemkast is één van de weinige plaatsen waar mensen alleen kunnen zijn. Er is trouwens niet veel plaats voor 2 mensen, dus als je voor iets vlucht kun je er hoogstens met 3 of 4 in zitten maar dan zit je wel zééééér krap.



regels: niet meer dan 3 uitgezondert met 4 maar dan zit je letterlijk bovenopelkaar

Katie liep een beetje door de gangen te zwerven gezonken in eigen gedachte. Ze was waarschijnlijk al lang verdwaald maar Katie had niets door, pas toen ze langs een deur liep werd haar aandacht getrokken. 'Hmn..', mompelde ze in haar zelf. Waar zou deze deur naar leiden, vroeg ze zich zelf af.
Katie hoorde geen gedachte uit de deur komen, dus het was waarschijnlijk leeg. Katie opende de deur en zag een wat kleine ruimte waar het licht van uit was. De lichtknop kon ze niet vinden. Ze liep verder naar binnen en nog voor ze zich kon omdraaien viel de deur met een klap dicht.
Katie's stem bleef hangen in haar keel en ze zette een stap naar achter. Pas toen ze merkte dat de deur op slot zat brak er in haar hoofd paniek uit. 'HALLO?!', gilde ze. 'IS DAAR IEMAND?!', paniekerig sloeg ze tegen de deur aan en begon hard te gillen. 'HEEEEELP'.
Katie gaf de moed op, ze was zo ver in het huis, niemand zou hier vast en zeker komen. Haar gedachte sloeg over in een dramatische trans. 'Ohnee, ik zal dood gaan van de honger. Niemand zal me ooit vinden. Ik ben te mooi om te sterven!', riep ze in paniek uit. 'Ohh help me nou toch'.

Julio had net een banaan opengepeld en nam zijn eerste hapje, terwijl hij goedgezind neuriede. Even het huis aan het verkennen, even wat rondsnuffelen. Zijn aandacht werd getrokken door het bonken tegen een deur en het hulpgeschreeuw van een meisje. Verbaasd trok hij een wenkbrauw op en liep in de richting van het lawaai, terwijl hij nog een hapje van de banaan nam. Toen hij eenmaal bij de deur stond, was hij zeker dat het hiervandaan kwam. De deur leek vrij dik, want het stemgeluid klonk nogal dof. Met nog steeds een domme grijns op zijn gezicht, draaide hij de klink om en opende hij de deur. Het licht van de gang viel in het kleine kamertje, en recht voor hem stond Katie. Wonderschone Katie. Zijn grijns werd enkel breder en hij knipoogde. 'Ciao bambino!' zei hij met een grinnikje, en hield de deur open, terwijl hij in zijn andere hand de banaan vasthad.

Katie was nog nooit zo blij geweest toen ze zag dat de deur knop werd op gedraaid. Haar ogen waren opgelicht en keek dankbaar in de ogen van Julio die haar met een grijns aan keek. Op Katie's gezicht kwam een enorme glimlach en dankbaar sloeg ze haar armen om hem heen. 'Oh dankje, dankje.. Ik dacht dat ik hier voor eeuwig in vast zou zitten', sputterde ze dolblij. Katie drukte een kus op zijn wang en keek hem nog steeds met de enorm brede glimlach aan.
Katie wist niet precies wat ze moest doen. Weg lopen.. Hier samen met hem blijven. Katie vond het hier eigenlijk wel gezellig, zo knus. Misschien kon dit nog wel eens interessant uit pakken. Katie zetten een paar stapjes naar achter en grijnsde zachtjes.

Nog steeds verbaasd, keek Julio naar Katie die om hem heen vloog. Hij grinnikte en grijnsde breed toen ze een kus op zijn wang drukte. Hij moest toegeven dat het hem wel iets deed. Even zag hij haar nadenken, en keek haar wachtend aan. Hij zag haar blik toen ze enkele stapjes naar achteren zette. Alsof ze hem lokte, alsof ze hem riep, alsof hij niet kon weigeren.
Met een grijns zette hij enkele stappen naar voren, en haalde zijn hand weg, waardoor de deur dichtviel. Het was donker, enkel vanonder de deur scheen een straal licht. 'Wow, nu is het wel.. donker..' Een genietend grinnikje ontsnapte hem en hij zag nog net een vage schim van Katie. Hij had nog steeds de banaan in zijn handen, en ging dichter naar haar toe, zodat hij bijna tegen haar stond. Nog steeds grijnzend liet hij zijn hand langs haar heup glijden. 'Wil je eens proeven van m'n banaan?' Hij moest grinniken om zijn eigen woordspeling en wiebelde met zijn wenkbrauwen, wat ze waarschijnlijk niet zou zien in het donker.

Katie hoorde zijn gedachte en grinnikte even, ze vond het wel schattig dat een simpele kus op de wang hem al iets deed. Ze zag hoe de deur dicht veel en weer stond ze in het donker. Alleen was dat deze keer een stuk aangenamer. Met een grijns keek ze naar Julio die haar naar achter volgde. Over haar rug gingen rillingen toen hij nog iets dichterbij kwam. Julio was knap, meer dan knap. 'Hou je niet van duisternis', zei ze met een wat zwoele klank in haar zachte stem. Ze voelde zijn hand langs haar heup gaan en weer kreeg ze een onbekende rilling.
Katie moest lachen. 'Maar natuurlijk', ze boog zich voor over om een hapje te nemen van zijn banaan en grinnikte even.

Julio slikte toen hij haar stem hoorde, die overal om hem heen leek te zijn in het donker. Zacht liet hij zijn hand op en neer strelen langs haar heup en taille, en grinnikte toen. Hij kreeg het al moeilijk, van haar stem, van haar lichaam, van Katie zelf, en toen ze naar voren leunde om van de banaan te bijten, betrapte hij zichzelf erop dat zijn mond openhing en hij staarde. Even sloot hij zijn ogen en dwong hij zichzelf om cool te blijven. Toen keek hij haar weer aan, en zag hij haar lippen naar de banaan gaan. Mio dio.. Hij werd gek, en ze wist het maar al te goed. Ze leek hem te doorzien, als ze nu maar niet doorzag hoe moeilijk hij het had om Julio te blijven.

Katie moest lachen toen ze merkte dat Julio een enorme moeite deed om 'cool' te blijven. Zo beschreef hij het in zijn hoofd. Misschien moest ze nog even meer met hem sollen. Heerlijk vond ze het om gedachte te kunnen lezen. 'Oh Julio..', Katie zei het niet hardop maar zette de gedachte in zijn hoofd. Het zou moeten klinken als haar zwoele stem in zijn hoofd.
Katie greep met haar hand naar de hand van Julio die nog steeds bij haar heup zat en kneep er zachtjes in. Met haar andere hand trok ze hem iets meer naar haar toe en grijnsde. 'Gaat het wel?', vroeg ze alsof ze zich van de domme hield.

Oh Julio.. Hij hoorde het. Hij hoorde het klaar en duidelijk, maar hij zag haar lippen niet bewegen. Zijn ogen werden groot. Hoe kon dit? Hij wou haar net gaan vragen of zij het ook gehoord had, toen hij haar hand op de zijne voelde. Zijn verbazing maakte terug plaats voor een verlekkerde grijns. Hij voelde hoe hij nu vlak tegen haar stond, en hij hoopte dat zij niks anders zou voelen. 'Ja..' schudde hij wat verdwaasd. 'Het gaat heel goed..' Hij grinnikte binnensmonds, en leunde naar haar toe. Even, enkele seconden, drukte hij zijn lippen op de hare, oppervlakkig, maar hij had ze maar al te goed gevoeld. Toen keek hij haar opnieuw aan, en liet even zijn tong langs zijn lippen glijden.

Katie moest weer zachtjes lachen toen ze merkte dat de gedachte was aangekomen. Alleen was Katie wat overdonderd toen ze zijn lippen op die van haar voelde. Haar hart klopte voor haar gevoel luid in haar keel en ze was bang dat Julio het zou horen. Snel legde ze haar hand tegen haar keel en keek even naar de grond. Het liefste kuste ze hem nog keer, deze keer iets langer en iets intenser. Maar haar lichaam luisterde niet naar haar gedachte en ze bleef wat sullig naar de grond staren. Toch moest Katie zich groot houden en ze keek hem weer aan. Julio zou toch niet zien dat ze aan he blozen was, dus dat maakte ook niet zo veel uit.
Met haar hand wreef ze zachtjes over die van hem en ze wikkelde haar duim om die van hem. Ze lachte zachtjes en keek weer naar de grond.

Julio keek haar aan en trok zijn wenkbrauw op terwijl ze naar de grond staarde. Was ze nu.. verlegen? Het leek wel een andere Katie, een zachtere en lieve Katie. Hij kende haar natuurlijk nog niet echt, maar hij had echt gedacht dat ze een mannenverslindster was, een hartenbreekster. Maar nu leek ze toegankelijker, een mogelijkheid.. Toen ze hem opnieuw aankeek, grijnsde hij, maar anders dan eerder. Warmer en zachter. Haar ogen schitterden in het donker, en zachtjes, bijna onhoorbaar grinnikte hij. Ze voelde haar aanrakingen en het voelde zacht en heerlijk. Niet meer denkend aan de banaan legde hij die weg zag opnieuw hoe ze wegkeek. Ergens voelde hij zich week worden, een watje, maar er was nu toch niemand die hem bezig zag. Enkel hij en Katie..
Zacht bracht hij zijn vrije hand naar haar gezicht, en tilde voorzichtig haar kin, zodat hij haar weer kon aankijken. Opnieuw leunde hij naar voren, en liet zijn lippen op de hare rusten. Langer, inniger, mooier. Hij sloot zijn ogen en hoopte stiekem dat ze niet zou afhaken.

Katie hoorde nog altijd wat hij dacht. Zelfs zonder gedachte te lezen leek Julio haar door te hebben. Meestal was ze niet echt verlegen, wist ze hoe ze gozers moest in pakken. Met Julio leek het opeens zo anders. Niet dat ze hem zo goed kende, maar het gevoel was er. De spanning. Er zat haast nooit meer spanning in haar spel. Het duurde 30 minuten en het was klaar. Alleen deze aanraking, deze zachte kus leek al een half uur te duren.
Katie voelde zich licht in haar hoofd worden en haar hart leek weer uit haar borstkas te kloppen. Natuurlijk zou Katie niet afhaken van zo'n geweldige kus. Nu ze daar over na dacht, Julio kon geweldig zoenen. Dat was al een plus punt.
Zo lang als mogelijk was, liet ze haar lippen rusten op die van af. Toen ze zich weer langzaam terug trok kon ze het niet weerhouden om even naar haar hart te grijpen. Nog steeds klopte hij als een gek, en ze hoopte vurig dat Julio het geluid niet hoorde.

Julio proefde secondenlang Katie's lippen, en hij wou dat het langer duurde. Hij werd warm, vol en verloor zich in het moment. Het leek alsof hij ontwaakte toen de aanraking ophield. Hij opende zijn ogen en keek diep in de hare, en glimlachte, een beetje speels. Even was het muisstil, en toen hoorde hij het. Het doffe, heel lichte geklop. Zijn ogen werden wat groter en hij grijnsde een beetje plagerig. Met zijn hand die langs haar kaak streelde, gleed hij naar beneden naar haar hals. Met zijn vingers voelde hij het nu duidelijk. Het was haar hart dat hij hoorde, en het leek razendsnel te gaan, alsof ze net gesport had. Zijn gezicht was nog steeds dichtbij het hare, en hij grinnikte zachtjes. Hij wist niet goed of hij er iets van moest zeggen of niet, hij lachte alleen maar plagend. Zijn andere hand verplaatste zich van haar heup naar haar hand, en zijn vingers gleden langs de haren, en zacht en teder hield hij haar hand vast. Zacht streelde hij met zijn duim over haar huid. Vanbinnen wist hij niet goed wat hij hiervan moest denken. Hij was deze kast binnengekomen met het idee een heerlijk avontuurtje te beleven, maar het leek anders te zijn uitgedraaid. Het was beter en mooier en echter dan een avontuurtje.

Katie voelde hoe rood ze werd. Niet alleen haar wangen, haar gehele gezicht leek rood op te lichten. Julio's hand lag nu op haar compleet ontspoorde hart die bijna uit haar borstkas leek te komen. En met zijn hand erop werd dat ook niet minder. Katie kroop weer even in zijn hoofd om te kijken wat hij er van dacht. Katie had iets bespottelijks verwacht. Maar Julio leek zich ook al wat anders te voelen. Natuurlijk ontging het plagerige gelach haar niet, maar dat vond ze niet erg.
Katie voelde zijn hand door haar haar gaan en ze genoot. Ze sloot haar ogen en wurmde zich wat meer tegen zijn brede lichaam aan. Woorden waren niet nodig geweest. Katie wist wat hij dacht en Julio leek haar perfect aan te voelen. Katie kneep zachtjes in zijn hand en snoof zijn geur op. Hij rook naar een of andere heerlijke mannen deo of iets anders van een geurtje. Hij rook zo heerlijk, dat ze uren zo kon blijven staan.

Julio slikte zachtjes en glimlachte, toen Katie voorzichtig tegen hem aan kwam staan. Ze leek klein en frêle hoe ze daar zo stond, dicht bij hem. Hij voelde haar warmte en haar hand die de zijne streelde. Wat gebeurde er toch? Zelfs toen hij heel haar lichaam tegen zich aanvoelde, had hij niet de drang om haar uit te kleden. Natuurlijk, er was nog wel zoiets als een drang, maar een andere.. Anders dan anders, hij kon er zelf niet goed aan uit.
Voorzichtig en misschien een tikkeltje onwennig legde hij zijn arm om haar heen. Meteen toen hij haar aanraakte voelde het perfect aan, spontaan. Zacht liet hij zijn hand haar rug strelen en trok haar nog wat meer tegen zich aan. Even sloot hij zijn ogen en legde zijn hoofd tegen het hare. Het voelde zo lang geleden, echt innig te zijn geweest met iemand. Het was zo lang geleden dat hij dit gevoel nog ervaren had, en het leek beter dan wat dan ook. Zacht en bijna onhoorbaar zuchtte hij, alsof hij zo voor altijd zo willen blijven staan en alsof er een last van zijn schouders viel.

Katie liet haar handen onder zijn shirt glijden en voelde zijn heerlijk strakke buik. Een golf van genot ging door haar lichaam. Een gevoel van intens geluk dat ze niet kende overspoelde haar. Katies gedachte waren een grote letter soep vol met worden die ze wilde zegen maar haar keel niet uit kwamen.
Zijn warme buik warmde haar nog meer op dan dat ze was, liet haar hart nog sneller kloppen. Ze was de kluts kwijt. Haar standaard schema van hoe dit meestal verliep was compleet in de war gegooid en ze wist niet meer wat ze moest doen.
Zo blijven staan? Het was ontzettend verleidelijk, maar wat als Julio dat niet wilde, wat als hij niet het zelfde intense gevoel voelde. Hoewel Katie wist dat hij het ook voelde bleef ze onzeker over het feit. Wie weet logen zijn gedachte, hoe wel dat ontzettend ver gezocht was.
Haar hoofd lag nog steeds tegen zijn borst aan terwijl haar handen over zijn strakke buik streelde.