Lang geleden, ongeveer 40 jaar woonde in het huis Nozomi een gelukkig echtpaar. Ze waren jong, hadden nog een wereld voor zich liggen. Maar wie had verwacht dat dat door een vreselijk iets kon veranderen. In de tijd dat de familie Edwards in Nozomi kwamen wonen, heette het nog anders. Zij zelf hebben deze naam gegeven. Het stond voor hoop, maar veel hoop was er niet meer over voor hen toen er op een dood normale dag aangebeld werd door een wat vage politie agent.
Het was 10 jaar verder, en 9 jaar geleden was Mevrouw Edwards bevallen van een prachtig jongetje. 7 jaar later was Mevrouw Edwards ook bevallen van een meisje. Eigenlijk waren ze het perfecte gezin, totdat die ene dag de wat vage politie agent kwam melden dat hun dochtertje van twee jaar een ongeluk had gehad. Ze was waarschijnlijk uit de tuin ontsnapt en was zo aangereden door een auto. Alles leek in een klap in te storten. Dagen lang voelde de familie zich schuldig over het feit dat ze niet beter op hadden gelet. Maar Meneer Edwards had het verhaal van de politie agent nooit helemaal geloofd, en ging eens wat na vragen en rond kijken. Meerdere mensen hadden een verhaal die tot zo ver niets met een auto ongeluk te maken konden hebben. Toen Meneer Edwards bij zijn buurman na ging vragen, kwam de waarheid boven water. Het meisje was vermoord en de buurman had alles gezien. Hij werd bedreigt. Als hij iets zou zeggen de familie Edwards, kostte dat zijn leven. Natuurlijk was Meneer Edwards boos, en sprak hem nooit meer hoewel ze wel goede vrienden waren en zeer gewaardeerde collega’s van elkaar. De familie Edwards moesten er achter komen wie dit had gedaan, maar hun wanhoop was te groot. Hun woede was onoverwinnelijk en in hun ogen was dood de enige keus.
Leven als geesten, mensen levens kwellen aangezien ze door dit vreselijke bericht een mensen haat hadden gekregen. Maar het belangrijkste was nog, uitvinden wie hun dochter had vermoord. Natuurlijk was dit een gestoord idee, maar niemand kon hun er nog afpraten.
Eerst hadden ze hun zoontje vermoord, en daarna zich zelf. Hun familie was weer compleet, als geesten. Toen ze hun dochtertje zagen, zat ze vol met krassen in haar gezicht die pas weg zouden gaan als ze naar het licht gingen.
Het meisje was gepijnigd met een mes, toen werd het mes achter in haar hoofd gestoken en was ze dood. De man die haar had vermoord wilde enkel wraak omdat Meneer Edwards zijn baan had ingepikt. Meneer Edwards kreeg er de schuld van dat zijn leven nu compleet over hoop lag. Hij vermoorde zijn dochter zodat zijn leven overhoop lag. Toen ze hier achter kwamen, hadden de familie Edwards hem op een vreselijk pijnlijke en langzame manier vermoord. Jaren lang spookte ze in het huis, pijnigde en kwelde iedereen die het lef had er te ging wonen. Dit bleef en was hun huis. Mensen die te lang bleven werden vermoord. Enkele jaren geleden dacht men dat de vloek was gerust en nieuwe bewoners trokken in. Zij hebben er een te huis van gemaakt. En tot vandaag ging alles goed, maar wie weet wat er zal gebeuren als er meer mensen in trekken. Mensen met speciale gaven die hun kunnen afpakken..
